Verslag van het Heuvelrunweekend 2015

Van 12 – 14 juni heb ik het treffen van de Zuidlimburgse Heuvelrun bezocht. Dit is niet de naam van een rit, maar van een organisatie, met heuse eigen shirts met logo. Het begon zaterdagmorgen op vijf kilometer van huis af al veelbelovend; er was geen regen voorspeld maar tot een hele tijd na aankomst in Ulestraten één flinke bui gehad.

De organisatie belooft direct na mijn aankomst ter plaatse, dat het gauw droog zal worden. Leuke mensen trouwens, die Limburgers. Nooit geweten. Ik word hartelijk onthaald en krijg alle informatie die ik nodig heb. Het ontbijtbuffet van de zaterdagochtend staat er nog voor een deel, maar ik had thuis al ontbeten, dus laat ik dit rechts liggen (op weg naar het toilet dus). Er zijn deelnemers die al vanaf donderdag op het terrein verblijven en ik vraag me af of er niemand hoeft te werken, net als ik.

Ik had me wat laat ingeschreven, dus mijn naam staat niet in het programmaboekje, maar ik geef aan dat ik incognito ben om voor de Indian club te “scouten” (woordgrapje voor de echte Indian fans) of er een mogelijkheid bestaat om in 2016 het kampeerweekend van onze club samen te laten vallen met dat van de Zuidlimburgse Heuvelrun. We beloven elkaar hier later nog op terug te komen.

Op zaterdag rijden we het mij bekende follow-up systeem, maar wel in drie verschillende groepen met verschillende starttijden, de groepen zijn dus kleiner en dit werkt prima. Wat opvalt is dat de deelnemers WEL blijven staan tot de achterrijder in zicht komt, in tegenstelling tot sommige leden van de IMCN. Het systeem kan dus wel werken!!

De mensen op de stopplaatsen zijn vooraf gewaarschuwd en staan paraat als wij in groepen op de klep vallen. Ik vraag “Une bakkie coffie et une piece de vlaai s’il vous plait” want in dit deel van België wordt Frans gesproken. De lunch is prima verzorgd, deze zit in de ritprijs inbegrepen. Nu is de ritprijs ook ineens verantwoord!

Na terugkomst op het terrein van de voetbalclub staat er vanaf 19:00 uur een warm en koud buffet klaar met de leden van het bestuur van de Zuidlimburgse Heuvelrun als personeel achter de bakken om mensen te helpen hun keuze te maken. Petje af, je moet er wat voor doen om je gasten te verwennen.

In de loop van de dag en avond ben ik in gesprek geweest met een aantal deelnemers uit de Achterhoek, waar ik op de camping annex voetbalveld naast ben komen staan met mijn tentje, maar ook met een Haagse deelnemer. Tenslotte heb ik een taak van onze voorzitter meegekregen. De laatstgenoemde Haagse deelnemer geeft aan dat hij hier al 10 jaar komt en hij beschouwt dit een beetje als de opening van zijn motorseizoen. Het belangrijkste voordeel van deze locatie en de omgeving vindt hij het ontbreken van stoplichten(!). Voordat hij zelf de stad uit is, komt hij al “27 stoplichten tegen en ik woon aan de rand van de stad”. Dus dit is voor hem een paradijs!

Tussen de middag heb ik aan mogen zitten bij een club die zich V.I.M. (Vereniging van Interessante Motoren) noemt en die komen helemaal uit West-Friesland oftewel de kop van Noord-Holland. Één van deze leden geeft aan dat hij al voor de drie-, vier,- vijfentwintigste keer in Zuid Limburg is om mee te doen. Beetje vreemd, aangezien het programmaboekje aangeeft dat het de 13^e keer is….. Maar, ik mag gewoon lid worden van de VIM ook al ben ik een Brabander. Leuk toch?! Er lopen ook enkele mensen die ik ken van de IMCN, maar ik zal geen namen noemen om erger te voorkomen. Iedereen die ik spreek is enthousiast over de rit(ten), de organisatie, het eten én het weer. En uit de opsomming hierboven blijkt, dat de deelnemers echt uit heel Nederland zijn gekomen.

Wat ook opvalt is de verscheidenheid aan motormerken: merken die ik nauwelijks ken en merken waarvan ik nog nooit gehoord heb. En iedereen is even enthousiast over zijn eigen fiets! Er zijn standaard modellen maar ook hele bijzondere, bijvoorbeeld een Wanderer met een geheel uit één stuk plaatstaal gesneden frame, een Moto Guzzi met een prachtig verchroomd vliegwiel zichtbaar aan de zijkant van het blok en een Vincent Rapide die op het laatste moment nog binnenrolt. Het leukste is natuurlijk als er iemand naar mijn Chief staat te kijken en goedkeurend knikt, zoals ook de heer van stand, compleet met geruite pen, die aangeeft zijn Chief ooit eens te hebben ingeruild tegen een Porsche 911 Targa (zo’n politievoertuig uit de seventies). Je wordt ouder pappa, geef het maar toe………

’s Avonds na het buffet is er live muziek en een dj. En natuurlijk, op “elke gezellige avond is er een tombola waardoor de sfeer in één keer naar de …….. is”. (Citaat Toon Hermans of één van zijn collega’s.) Ik weet niet hoe laat het geworden is want ik lag er op tijd in, toch een beetje moe van de rit naar Zuid Limburg en een rit van 137 kilometer over Belgische k… wegen en Zuidlimburgse bergweggetjes.  (De k… in deze zin staat overigens voor “klinker”, voordat er misverstanden ontstaan.) Ik ben tenslotte ook geen 53 meer….

Op zondagmorgen staat er vanaf 8:00 uur een mooi ontbijtbuffet klaar, verzorgt door de voetbalclub, die ook het beheer van de kantine doet. Goed verzorgd, al hoor ik iemand klagen dat er “dit jaar geen eitje bij zit”. Misschien een aandachtspuntje voor de voetbalclub? Dit gaat natuurlijk deelnemers kosten.

De route van de zondag werkt met symbolen op bordjes die opgehangen zijn, rondje = rechtsaf, driehoekje = rechtdoor en vierkantje = linksaf. (Toelichting: je kunt van de onderkant en één zijkant een L maken) De nieuwe voorzitter heeft het effe moeilijk met de uitleg, maar gelukkig helpen de deelnemers hem snel op “de juiste weg” (alweer een woordgrapje!). Een prachtige rit, die iedereen op eigen gelegenheid mag en kan rijden. Veel rijders gaan in kleine groepjes weg en onderweg zie je ze overal op terrasjes terug. Ik rijd samen met twee anderen.

De lunch is prima verzorgd en bestaat uit een complete warme maaltijd. Ook hier geldt weer, de hoogte van de ritprijs is dubbel en dwars verantwoord.

Na terugkomst buurt ik nog wat met bestuursleden van de Zuidlimburgse Heuvelrun en ze willen graag weten wat mijn bevindingen zijn i.v.m. de voorgenomen plannen voor 2016. Ik geef aan nog geen definitief oordeel bekend te zullen maken, maar stel wel de kritische vraag, waarom niet in het programma vermeld staat, wanneer het groepsdouchen heeft plaatsgevonden. De voetbalclub heeft namelijk van die grote doucheruimtes met zes koppen, waar een half elftal helemaal in past om na een wedstrijd het zweet af te wassen. Het antwoord hierop is, dat dit niet aan deelnemers bekend gemaakt wordt, die er voor de eerste keer bij zijn, dit is alleen voor “insiders”. Dus: ik moet volgend jaar het tweede weekend van juni TERUG, al is het alleen maar voor dit programma onderdeel!

Fred Smeulders, Deurne